Els, heb jij iets waardoor wij ervaren hoe wij anders op vergaderingen besluiten kunnen nemen?’
Dan moet ik nadenken over welk spel, een niet gekunsteld spel, wat echt gespeeld kan worden. Waarbij de originele mens, de echte mens speelt, al het aangeleerde vergeet en zijn echtheid laat zien.
Ik had bedacht dat ik drie doelen moest hebben die verschillend in hoogte waren. Kriskras geplaatst met prettige tussenafstanden. Het ging tenslotte over beslissingen nemen.
Eén horde, een kleiner doel en een gemaakt doel van 2 pylonen en een stok. De enige regel was: als je scoorde moest er een maatje van je aan de andere kant staan van dat doel. Op dat doel waarop gescoord is kun je niet voor de tweede keer scoren.
Het eerste spel werd met één challenger gespeeld. Deze kon hinderen. Interessant om te zien dat deze challenger mensen alerter maakte en vindingrijker. Ineens doe je samen.
De ruimte was wat te klein, maar het spel werd er daardoor tot mijn verbazing beter door.
Kwaliteit van spel
Er werd fantastisch gespeeld. Zij letten op elkaar, keken elkaar aan, wisten elkaar te vinden, gunden elkaar veel, deden het vooral samen. Zij hoefden niet te overleggen om elkaar te begrijpen.
Later heb ik twee challengers ingevoerd. Dat maakte hun spel nog beter. Nog scherper, omdat zij hen steeds op een ander been zette. Zij gunnen elkaar veel, het ging wel over besluitvorming. Je doet het met elkaar. Zij hadden niet door hoe goed zij zijn.
Ik zei:
‘Jullie mopperen in een vergadering op wat niet kan. Jullie zien niet hoe goed jullie zijn. Jullie kunnen het wel! Jullie gunnen elkaar van alles en in een vergadering gunnen jullie elkaar niets!’
spel regels
Plotseling riep, tot mijn verbazing, ineens iemand van de spelers: ‘je mag niet dribbelen met de bal’. Elke keer weer ben ik verbaasd dat de aannames er zomaar zijn. Meegenomen op een onbewuste wijze, vanuit een ander moment of een andere ervaring. Dan stopt het spel. Begint er een discussie die ineens niet meer over het spel gaat, maar over de persoon die ging dribbelen. Ik zei: ‘ik heb nooit iets over dribbelen, over lopen met de bal gezegd. Waar komen die aannames vandaan?’ Toen zij doorhadden dat er veel meer kon kreeg ik opnieuw een fantastisch spel te zien. Totaal anders dan die andere twee spelen.
Hoe dit mee te nemen naar hun eigen wijze van besluitvorming, vroegen zij zich af. En met de beantwoording zijn zij tot inzichten gekomen. Door het spel zijn ze bewust geworden over zichzelf en wat zij anders kunnen doen tijdens hun vergaderingen. Slechts één regel ingevoerd, en verschillende mogelijkheden kwamen naar voren om anders tot besluitvormig te komen. Dat zij zo goed waren en elkaar zoveel gunden in het spel, en dus ook in besluitvorming, was nog even wennen, om het vervolgens in een situatie mee te nemen waarin je stil zit. Kennelijk maakt het spel en de beweging meer inzichtelijk wat mogelijk is dan wanneer je stil zit?
